Verjaring van definitief en voorlopig geverifieerde faillissementsvorderingen

Definitieve verificatie geschiedt door verificatie ter gelegenheid van de verificatievergadering. Van de verificatievergadering wordt vervolgens een proces-verbaal opgemaakt waardoor een vordering op gefailleerde juridisch vaststaat.

Anders dan verificatie ter verificatievergadering leidt het indienen van een vordering ter verificatie bij de curator slechts tot het instellen van een vordering.

Indien een faillissement wordt opgeheven vanwege het ontbreken van baten en zonder dat er een verificatievergadering plaatsvindt, dan is de juridische situatie aldus dat de door de crediteur ingediende vordering nog niet (in rechte) is vastgesteld. Eventuele verjaring van de vordering is daarmee ook niet gestuit. Artikel 36 FW bepaalt dat indien een verjaringstermijn betreffende een rechtsvordering zou aflopen gedurende het faillissement of binnen zes maanden na het einde daarvan, de verjaringstermijn voortduurt, totdat zes maanden na het einde van het faillissement zijn verstreken. Overeenkomstig artikel 36 FW zal de schuldeiser binnen die zes maanden derhalve alsnog zijn vordering moeten stuiten of een vonnis moeten halen. Doet hij dit niet of niet tijdig, dan is de vordering daarmee verjaard.

Voor definitief geverifieerde vorderingen bepaalde de Hoge Raad in zijn arrest van 29 april 2016 dat het proces-verbaal van de verificatievergadering een executoriale titel oplevert en gelijk gesteld kan worden met een vonnis. Een vonnis verjaart – overeenkomstig art. 3:324 lid 1 BW – pas na verloop van een periode van 20 jaren. Dit betekent dat crediteuren met definitief geverifieerde (en niet betwiste) vorderingen ook na opheffing van een faillissement van een natuurlijke persoon ruim de tijd hebben hun vordering – in afwachting van financieel betere tijden – kunnen trachten deze te innen.

Lees verder…