Bestuurder schikt aansprakelijkheid met curator
In faillissementen onderzoekt de curator het handelen van de bestuurders. Als sprake is van ‘kennelijk onbehoorlijke taakvervulling’, dan zijn de bestuurders aansprakelijk voor alle schulden in het faillissement.
Vaak komt het echter niet zover. Curatoren en bestuurders treffen namelijk regelmatig een regeling. Dit beperkt de omvangrijke – wederzijdse – kosten van een procedure. Daarnaast biedt dit beide partijen duidelijkheid op korte termijn, in plaats van een langdurig traject met een onzekere afloop.
Een complicatie is dat niet alleen een curator de bestuurders kan aanspreken. Ook individuele schuldeisers kunnen hun onbetaalde vorderingen op de bestuurder verhalen. Dit kan betekenen dat een bestuurder, nadat hij aan de curator een schikkingsbedrag heeft betaald, alsnog wordt geconfronteerd met vorderingen van afzonderlijke schuldeisers. Dit is een ongewenste situatie. Vaak zijn bestuurders (en hun adviseurs) niet bedacht op dit risico.
Er is een aantal mogelijkheden om dit risico te beperken. Zo kunnen bestuurders aan de minnelijke regeling met de curator de voorwaarde verbinden dat de (belangrijkste) schuldeisers expliciet met de schikking instemmen. Daarmee verlenen deze crediteuren kwijting voor hun eigen vordering. Het nadeel hiervan is dat deze schuldeisers dan zullen moeten worden benaderd en dat ook zij eventueel aanvullende eisen zullen stellen.
Een alternatief is dat de bestuurder met de curator een schikking treft onder de opschortende voorwaarde dat zich de eerste vijf jaar na publicatie van het faillissementsverslag waarin de curator de aansprakelijkstelling van de bestuurder heeft vermeld, geen individuele schuldeisers bij de bestuurder melden. Het idee daarachter is dat vorderingen van deze individuele schuldeisers na die vijf jaar zijn verjaard.
Maatwerk en zorgvuldig opereren is in dit soort kwesties van groot belang. Davids Advocaten heeft ruime ervaring in het bijstaan van bestuurders bij geschillen met curatoren en schuldeisers.
